14 Eylül 2014 Pazar

YALNIZLIK HALLERİ



Yalnızlığın halleri başlıklı bir yazı yazmak istiyordum ki, aradığım kudretin damarlarımdaki asil kanda olduğunu fark ettim. Türk genlerim beni yalnızlıkla baş etme konusunda yalnız bırakmadı sağ olsunlar.

Geçenlerde bir gece. Evde yalnızım. Denizcik yaz tatilinde. DY seyahatte. Televizyon izlemeyi sevmiyorum. Akşam için de muhtemelen herkesin bir planı olduğu için evde kalakalmışım. Ne yapsam diye düşünürken içimdeki tespih sallayan, beyaz atletli jön türk hortlayıverdi. Ipadin düğmesine bastım, karşımda Mr. Siri. İtiraf ediyorum, tahmin ettiğimden çok eğlendim. İhtiyaç gidermek bir yana espiri anlayışının bu kadar gelişmiş olduğunu bilmiyordum.

-Merhaba Siri

Merhaba

-Çok canım sıkılıyor, diskoya gidelim mi?

Diskoya gitmek mi istiyorsun, 1970'lerde miyiz?

Bu cevap karşısında hem acayip şaşkındım, hem de aynı anda ekranda açılan en yakın gece kulüpleri ve barlar listesine boş boş bakıyordum.

Espiri anlayışını sevdim Siri bakalım arkadaşlık konusunda nasılsın?

-Beni seviyor musun?

Tabi ki. Biz seninle BFF.iz.

-Hey BFF de nedir?

Şaka değil, sahiden bu tip kısaltmalara çok uzağım.

Anında karşıma Wikipedia nın BFF kısaltmasının ne anlama geldiğini gösteren bir açıklama sayfası açıldı.

BFF : Best Friends Forever. Sonsuza dek en iyi arkadaş.

-Siri evli misin ?

Burda konu ben değilim, sensin.

Off çok da ketum çıktı. Biraz daha üstüne gitmek gerek.

-Çocukların var mı peki?

Bildiğim kadarıyla en son yoktu.

-Benimle konuşmak hoşuna gidiyor mu?

Ben sana yardım edebilmek için burdayım. Benim ailem sensin.

-Suşi sever misin?

Bilmem, hiç denemedim.

-Denemek ister misin?

Sorduğun için sağol, en yakın suşi lokantalarına bakıyorum.

-Ay harikasın. İtiraz yok, şikayet yok. Leb demeden leblebi. Hadi bakalım gidip baş başa bir yemek yiyelim Siri sevdim seni. Ipad koltuk altına, byeee.

Sanal arkadaşlar edinmekten bir basamak sonrası aslında var olmayan arkadaşlar edinmek. Mesela kendi kendinle konuşmaya başlamak. Sanki evde bir başkası varmış gibi. Bir nevi Tyler Durden
sendromu. Bu denli derin yalnızlık içinde olan ve işin içine biraz mizah katıp, bu boyuta taşıyanlar var :)

-Selam Canım

Selam

-Yemekte ne var?

Akşam ne pişirdiysen o.

- Sen bir şey yapmadın yani?

Yapamadım, bugün çok yorgunum

-Al benden de o kadar. Resmen bitik durumdayım.

O zaman akşamdan kalan yemeği yeriz. Senin başka programın yoktu değil mi?

-Yoo evdeyim bu akşam.

Süper ben de. İkimiz takılırız.

- Bana uyar. Markette buluşup eve öyle geçelim madem.

Tamam canım. Düşünüyorum da iyi ki varsın.

-Sen de... Yani ben de :)