Kapanıyor kapısı pembe renkli taş
evin
Bir daha hiç açılmayacak belli
Boş avluda bir adam
Yorgun, yılgın, beklemekten usanmış
Melteme takılan bir tutam yasemin
kokusu titreten içini
Geçmişe dair her şey yalın bir üçleme şimdi
Eski ev, paslı tokmak ve kokusu
yaseminin
Ev çöker
Kadın ölür
Adam beklemekten vazgeçer
Kalır kokusu yaseminin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder